Autobezitters willen dat hun "ijzeren paard" tientallen jaren dienst doet. Daarom luisteren velen naar het geluid van de motor, proberen te tanken bij beproefde benzinestations, kopen hoogwaardige oliën en antivries. Voor een beginnende automobilist is het kiezen van de juiste tools om de prestaties van de auto te verbeteren echter een lange weg van vallen en opstaan. Een van de problemen is dus de keuze tussen antivries en antivries, want voor niet-ingewijden zijn deze twee koelvloeistoffen niet anders. Het is de moeite waard om erachter te komen of ze in werkelijkheid zo op elkaar lijken.
instructies:
Stap 1
Antivries verwijst naar alle koelvloeistoffen, ongeacht wanneer en waar ze vrijkomen. Antivries is een type antivries dat in de Sovjettijd is gemaakt door het Instituut "GosNIIOKHT". Aangezien er geen alternatief was voor dit type koelvloeistof, werd de merknaam al snel een begrip. Lange tijd werden ook andere antivriesmiddelen zo genoemd, die naar de Sovjet- en vervolgens de Russische markt kwamen. TOSOL is een afkorting. De eerste 3 letters staan voor "organische synthesetechnologie". Wat betreft het einde ol, het komt uit de chemische terminologie.
Stap 2
In de samenstelling van antivries, zoals in andere koelmiddelen, is er water en ethyleenglycol. In antivries worden additieven gebruikt op basis van zouten van anorganische zuren, bijvoorbeeld silicaten, fosfaten, nitrieten en nitraten. De antivries bevat ook water en ethyleenglycol, propyleenglycol, glycerine en alcohol. Met andere woorden, antivries is propyleenglycol (of ethyleenglycol), additieven en water. Het zijn de additieven die vooral belangrijk zijn in de samenstelling, omdat ze de anti-cavitatie, anti-schuim, anti-corrosie eigenschappen van de antivries verhogen. In tegenstelling tot antivries bevat deze koelvloeistof additieven op basis van organische zure zouten.
Stap 3
Dankzij antivries wordt een beschermende laag gevormd op het oppervlak van metalen. Gewoonlijk is de dikte niet groter dan 0,5 mm, maar een dergelijke bescherming heeft een nadeel: lage warmteoverdracht. Hierdoor neemt het brandstofverbruik toe en slijt de motor zelf sneller. Antivries verliest zijn koelcapaciteit na 30-40 duizend kilometer. Omdat antivries anorganische zouten zoals silicaten en fosfaten bevat, kunnen zich afzettingen en gels vormen, die verstopping van de radiator kunnen veroorzaken. Bij hoge temperaturen functioneert antivries in het systeem tot een limiet van 105°C.
Stap 4
Antivries vormt op zijn beurt alleen een beschermende laag op gecorrodeerde wanden. Doordat er geen beschermlaag op de rest van het metaal zit, blijft de warmteoverdracht intact. Zo'n koelvloeistof verliest zijn eigenschappen niet wanneer een personenauto meer dan 250 duizend kilometer heeft gereden. Omdat organische zouten worden gebruikt in carboxylaatvloeistoffen, wordt er geen neerslag gevormd. Antivries kan koken bij 115 ° C.
Stap 5
Zo kunnen de volgende verschillen tussen antivries en antivries worden geïdentificeerd:
- antivries is een merk antivries ontwikkeld in de USSR, antivries is een algemene naam voor elke koelvloeistof;
- additieven in de samenstelling van antivries - organische zouten en in de samenstelling van antivries - anorganisch;
- antivries vormt alleen een beschermende laag op plaatsen met metaalcorrosie;
- antivries vormt een beschermende laag van 0,5 mm, terwijl de warmteoverdracht wordt belemmerd;
- antivries verliest zijn koelcapaciteit na 250 duizend kilometer en antivries - na 30-40;
- antivries kookt bij een temperatuur van 115°, en antivries is minder goed bestand tegen hoge temperaturen.
Nu weet je hoe antivries fundamenteel verschilt van antivries.
