Bij het kopen van een auto worden ze meestal geleid door motorvermogen, kofferbakvolume, interieurbekleding. Dit is echter niet de hele auto: het is de ophanging die zorgt voor veiligheid en rijcomfort. Op moderne auto's worden verschillende soorten ophangingen gebruikt, die elk zijn ontworpen voor gebruik in specifieke omstandigheden.
De ophanging van een moderne auto is een complex ontwerp, wat de aanwezigheid van elementen van mechanica, pneumatiek, hydrauliek en zelfs elektronica impliceert. Door de succesvolle combinatie van verschillende systemen kunt u comfortabel met de auto rijden, zonder de ruwheid van de weg te voelen. Een andere taak van de ophanging is om de carrosserie en de wielen tot één geheel te verbinden. Aan het begin van de autotechniek was alleen de afhankelijke ophanging bekend. Later werd een meer succesvol onafhankelijk, semi-onafhankelijk systeem ontwikkeld. Ze hebben allebei hun voor- en nadelen.
Onafhankelijke ophanging
Hier zijn beide wielen op geen enkele manier met elkaar verbonden of is hun invloed op elkaar onbeduidend. Een van de meest opvallende "vertegenwoordigers" van een dergelijk systeem is de Zhiguli-voorwielophanging (klassiek). Het wiel is opgehangen aan een paar hefbomen, waarvan de uiteinden door middel van scharnieren met het wiel zijn verbonden, en de binnenste uiteinden zijn bevestigd aan de carrosserie. Een dergelijk systeem heeft een goede wielkinematica. De nadelen zijn onder meer een lage veerweg, moeilijkheden bij montage op auto's met voorwielaandrijving.
Een andere optie voor een onafhankelijke wielophanging werd voorgesteld door ingenieurs van Mercedes. Het ontwerp omvat 5 buisvormige hendels; 2 daarvan ondersteunen het wiel en 3 geven de gewenste positie in de ruimte. Zo'n multilinksysteem heeft goede kinematica-voordelen - het is comfortabel om met elke snelheid met de auto te rijden. De ophanging is vrij duur, daarom wordt deze voornamelijk geïnstalleerd op auto's van de executive categorie.
Maar het MacPherson-systeem wordt terecht beschouwd als de "bestseller" in de familie van onafhankelijke schorsingen. Hier zijn de onderarmen ook aan het lichaam bevestigd, maar de voorarmen zijn in wezen veranderd in veersteunen en stutten. Vanuit het oogpunt van consumenten is dit ontwerp, in vergelijking met de "Zhigulevskaya", niet comfortabeler. Plus - in minder onderdelen, wat belangrijk is voor fabrikanten. De MacPherson-veerpoten worden gemonteerd in voertuigen met voorwielaandrijving. Aanvankelijk was dit systeem ontworpen voor 'kleine auto's en goede wegen'. Daarom leidt het rijden met een dergelijke vering op een kapot wegdek tot vernietiging van zowel de vering als de carrosserie.
Semi-onafhankelijke ophanging
Het neemt een tussenplaats in tussen onafhankelijke, afhankelijke systemen. Structureel is het een paar draagarmen, bevestigd door een dwarsbalk. Het gebruik van dit type ophanging is alleen mogelijk aan de achterkant - het is geïnstalleerd op bijna alle voertuigen met voorwielaandrijving. Onder Russische auto's zijn dit de VAZ2108-VAZ2115-modellen. Het voordeel van een dergelijke ophanging is een goede kinematica, een laag gewicht en een eenvoudig ontwerp. Minpuntje - beperking van de mogelijkheid tot inbouw, - alleen niet de aangedreven achteras.
Als gevolg hiervan kan worden geconcludeerd dat semi-onafhankelijke en onafhankelijke schorsingen worden gebruikt. De eerste optie is ideaal voor de achteras van voertuigen met voorwielaandrijving. Het tweede type ophanging moet worden gekozen in overeenstemming met de bedrijfsomstandigheden; zijn dit goede wegen, dan voldoet MacPherson, moet je over hobbels rijden, dan kun je beter kiezen voor een onderstel met draagarmen. Als er voldoende geld is en de ritten worden gemaakt op een hoogwaardig wegdek, dan kunt u kiezen voor een multilinksysteem.
