De auto-industrie heeft vele soorten luchtblazers ontwikkeld; sommige worden tot op de dag van vandaag veel gebruikt, andere zijn de geschiedenis ingegaan vanwege een onvolmaakt ontwerp.
De luchtblazer in een automotor is een integraal onderdeel van het drukverhogingssysteem. De taak van de supercharger is om verhoogde druk in het inlaatkanaal te creëren. Dit apparaat dankt zijn naam aan de verbinding met de krukas en de luchtstroom vanwege het drukverschil. Tegenwoordig worden er in de wereld verschillende soorten constructies gebruikt, die qua ontwerp verschillen.
Centrifugaalblazers
Deze eenheden zijn tegenwoordig het meest gevraagd, vanwege hun betaalbare prijs en eenvoudig apparaat. Het belangrijkste onderdeel van een centrifugaalventilator is een kegelvormige waaier (waaier) met bladen. Het werkingsprincipe is eenvoudig: lucht komt binnen via een taps toelopend kanaal en komt in de waaierbladen, die de luchtstroom naar de behuizing werpen. De laatste heeft een diffusor waardoor lucht in een cochleaire luchttunnel wordt geduwd. Hierdoor wordt aan de uitlaat de benodigde druk opgewekt.
Het ontwerp van een centrifugaalventilator vereist een aandrijving om de unit met de krukas van de motor te verbinden. Op Russische VAZ's wordt meestal een directe aandrijving gebruikt, wat inhoudt dat de structuur aan de krukasflens wordt bevestigd. Er wordt in ieder geval gebruik gemaakt van een riemaandrijving, die gebruik maakt van een platte, getande of V-riem. De elektrische rotatiemethode van de supercharger wint aan populariteit en vereist een aparte elektromotor; en het is vrij zeldzaam om een kettingaandrijving te vinden waarbij de overbrenging van de rotatie wordt uitgevoerd door middel van een metalen ketting.
Roots en Lysholm blowers
Het Roots-ontwerp behoort tot de klasse van volumetrische apparaten en lijkt op een tandwieloliepomp. Het ovale lichaam bevat een paar rotoren die in tegengestelde richting draaien en op assen zijn bevestigd (communicatie wordt uitgevoerd door middel van tandwielen). Tegelijkertijd is er een kleine opening tussen de rotoren en de behuizing. Lucht die de binnenkant van de behuizing binnenkomt, komt de rotornokken binnen, die de stroom in de externe afvoerleiding werpen. Daarom wordt dit type blazer soms een externe compressiecompressor genoemd.
Structuren van het Lisholm-type lijken qua apparaat op een vleesmolen met een paar schroeven, die onderling aangrijpen. De rotors pakken de lucht en beginnen naar elkaar toe te draaien, waardoor de lucht naar voren wordt geduwd als gehakt in een vleesmolen. Het belangrijkste voordeel van ontwerpen van het Lisholm-type in vergelijking met Roots is de aanwezigheid van interne compressie, wat zorgt voor een grotere pompefficiëntie.
