Verscherping van het toezicht op verkeersovertreders - de wijdverbreide installatie van radars (mobiel en stationair) om snelheid te meten en een duidelijke toename van de boetes - heeft geleid tot een terugslag onder automobilisten. De radardetector, of in het algemeen de radardetector genoemd, is hun betrouwbare beschermer geworden tegen onnodige verspilling van tijd en geld.
De eerste anti-radars - apparaten met constante actie die de aanwezigheid van een snelheidsdetecterend apparaat op de weg bewaken - verschenen in de jaren '90. Hun keuze, evenals hun efficiëntie, waren beperkt en alleen afgestemd op het 10,5 GHz (X) -bereik. Momenteel is de markt oververzadigd met radardetectoren van verschillende bedrijven, dus het is niet eenvoudig om te beslissen over de keuze voor een geschikt model.
Werking radardetector
Het doel van de radardetector is om het actieve signaal van politieradars tijdig te detecteren, waarvan de helft gepulseerd, de helft laser (zoals "Cordon", "Arena", "Chris", "Strelka", enz.), Werkend in het bereik van 24, 15 GHz (K) en 24,01 GHz (K-Pulse) sinds 2012.
Laser-antiradars worden tegenwoordig geproduceerd met een meetbereik van 300-500 m.
Voor effectieve detectie moet de straal van de "antiradar" 5-8 keer groter zijn dan het politieapparaat: ongeveer 1-3 km in de stad en tot 5 km op de snelweg. Dit geeft de bestuurder de mogelijkheid om vooraf af te remmen. Daarom moeten de belangrijkste criteria voor de effectiviteit van een radardetector zijn: bereik, gevoeligheid en selectiviteit, zodat er geen koppige stilte of eindeloze pieptonen zijn (sommige apparaten reageren zelfs op fotocellen in winkels, mobiele signalen, radiostations, enz.). Deze nadelen komen vaak voor bij het testen van goedkope modellen.
Het nadeel van dure modellen zijn veel onnodige functies.
Soorten detectoren
Afhankelijk van het type apparaat zijn radardetectoren:
- monoblok (vast), - draagbaar,
- hybride (in combinatie met een navigator of DVR).
De keuze van degene die u nodig heeft, hangt uitsluitend af van uw persoonlijke voorkeur en de wijze van montage van het apparaat. Dus in een taxi kun je zelden monoblocks vinden, omdat ze veel ruimte innemen en de noodzakelijke communicatiemiddelen van het paneel verdringen.
In termen van gevoeligheid zijn antiradardetectoren in staat om gepulseerde of laserstraling te detecteren. Apparaten van de eerste categorie geven veel valse signalen af, omdat het voor hen moeilijk is om golven met verschillende golflengten en periodiciteiten te herkennen. Apparaten van de tweede categorie kunnen een kleine vanghoek van een smalle laserstraal hebben (alleen als deze zich voor of achter, maar niet aan de zijkant bevindt), maar ze vangen het gereflecteerde signaal goed op.
Er moet aan worden herinnerd dat het werkelijke actiebereik van veel modellen vaak minder is dan aangegeven in de instructies. Let ook op de sterkte van de behuizing, bouwkwaliteit, montagemethode. Het komt voor dat een artiradar die is bevestigd met zuignappen of een magneetband naar de lucht begint te "kijken", en niet naar de weg.
Voor een meer succesvolle keuze is het goed om u uitgebreid vertrouwd te maken met de resultaten van het onafhankelijk testen van verschillende modellen. Experts adviseren om aandacht te besteden aan de latere versies van de WHISTLER- en SUPRA-modellen, de Street Strom- en Cobra-modellen zijn ook goed, maar soms onstabiel in gebruik.
